“Αυτό το μετάλλιο το αξίζουν όλοι οι Έλληνες”, δήλωσε ο Βασίλης Σπανούλης αμέσως μετά την κατάκτηση του χάλκινου από την Εθνική ομάδα μπάσκετ ανδρών. Ε, όχι κόουτς εδώ κάνεις φάουλ.
Spolier alert: στο παρακάτω κείμενο απλώνεται η απόλυτα αισιόδοξη ματιά για την δική μου, εδώ και πολλά χρόνια επίσημη αγαπημένη.
Καταλαβαίνεις πως τα παιδιά μεγαλώνουν το καλοκαίρι. Το είδα για τα καλά μπροστά μου αυτό εφέτος καθώς τα μισά ρούχα τους κόντυναν/στένευαν/δεν έμπαιναν μέχρι να φύγουμε από το χωριό.
Κάθε φορά που έρχεται μια μεγάλη αθλητική διοργάνωση και μαζί της μια επιτυχία ή ένα στραβοπάτημα, κάνω ένα βήμα πίσω για να ακούσω τί έχουν να πουν οι πρωταγωνιστές.
Πότε γίναμε στυγνοί κριτικοί (όλου) του κόσμου; Ήμασταν πάντα έτσι ή απλώς είχαμε τα… προσόντα αλλά άνθισαν με τα social media;
Κι εκεί που λέμε “Ως ήταν, πιάσαμε πάτο. Δεν πάει παρακάτω”, έρχεται κάτι νέο που μάς λέει “Φίλες και φίλοι μπορούμε και χειρότερα!” υποβαθμίζοντας ακόμα περισσότερο τους συλλόγους και τον αθλητισμό στα μάτια όλων.
