Ήταν κανά δυο Χριστούγεννα πίσω όταν ο Ανδρέας άρχισε το σκληρό μαρκάρισμα με ερωτήσεις περί ύπαρξης του Άγιου Βασίλη. Τότε είχα καταφέρει να ξεγλιστρίσω με την πλέον αγενή μέθοδο, την οποία μάλιστα έχω πει στα παιδιά ότι δεν είναι σωστό να ακολουθούν: απαντούσα στην ερώτηση με ερώτηση.
– Μαμά, δεν υπάρχει άγιος Βασίλης, έτσι δεν είναι;
– Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;
– Μα είναι αδύνατο να προλαβαίνει και να μοιράζει όλα τα δώρα!
– Γιατί το λες αδύνατο; Μήπως έχει μια τεχνική την οποία εμείς απλώς δεν γνωρίζουμε;
– Εσείς φέρνετε τα δώρα, είμαι σίγουρος.
– Και πέρυσι που λείπαμε για Χριστούγεννα, όταν γυρίσαμε σπίτι όλοι μαζί, πώς ήταν ήδη τα δώρα στο δέντρο;
Και κάπου εκεί τα παρατούσε, ίσως γιατί διατηρούσε κάποιες αμφιβολίες και δεν είχε μαζέψει ακόμα τις αποδείξεις που χρειαζόταν.
Φέτος όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν. Δεν αντιμετώπισα απλώς τις απορίες του γιου μου, αλλά βρέθηκα αντιμέτωπη με έναν 12χρονο δικηγόρο ο οποίος είχε χτίσει την υπόθεσή του με τόσο γερά επιχειρήματα που μου ήταν αδύνατο να αποκρούσω.
Επί μέρες, όπου με έβρισκε, με “πυροβολούσε”. Στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο δρόμο. Αυτό όμως που με τσάκισε ήταν το “τόσα χρόνια μας έλεγες ψέματα και μας κορόιδευες!” που μου πέταξε και μάλιστα μπροστά στην μικρότερη αδερφή του, την ώρα που περιμέναμε στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Σοβαρεύτηκα. Ναι, το πήρα προσωπικά αυτό το “μας κορόιδευες”, ειδικά όταν είδα τη Διοχάντη να κάνει πως δεν ακούει. Γιατί ήμουν σίγουρη ότι άκουγε. Άλλο αν δεν ήθελε να ακούσει.
“Είναι μια συζήτηση που θα ήθελα να κάνουμε λίγο αργότερα”, του απάντησα και του ξαναπάντησα και του ξαναπάντησα σε όλα τα “γιατί όχι τώρα;”. Κάποια στιγμή λοιπόν, που βρεθήκαμε οι δυο μας του είπα: “Το ξέρεις ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, αλλά θέλω να ξέρεις ότι δεν σας κορόιδευα, ούτε σας εξαπάτησα. Ο Άγιος Βασίλης, ως ιδέα, είναι μια μαγική ιστορία για τα μικρά παιδάκια, γιατί εκτός των άλλων τους εξάπτει την φαντασία και τους αφήνει να φτιάχνει το καθένα τη δική του εικόνα για εκείνον. Είναι ένας όμορφος τρόπος να δημιουργούμε εμείς οι γονείς τις πιο μαγικές χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις για τα παιδιά μας. Θυμάσαι πόσο ενθουσιασμό είχες όταν έβλεπες το δώρο σου κάτω από το δέντρο;
– Ναι, το θυμάμαι ήταν τέλεια, μου απάντησε.
– Η αδερφή σου μπορεί κι αυτή να έχει αρχίσει να αμφιβάλλει για την ύπαρξή του, ίσως και να μην την “συμφέρει” να το παραδεχθεί, αλλά θα ήθελα όσο μπορούμε να κρατήσουμε αυτή την μαγεία στο σπίτι μας. Μεγαλώνετε πολύ γρήγορα, πολύ πιο σύντομα απ’ όσο νομίζεις θα κάνεις Χριστούγεννα με τους φίλους σου. Θα ήθελα όσο μπορούμε, να κρατήσουμε τον Άγιο Βασίλη σπίτι μας, συμφωνείς;
– Εντάξει! Δεν θα ξαναπώ τίποτα εναντίον του Άγιου Βασίλη, μάλιστα θα πω στη Διοχάντη να γράψουμε γράμμα και θα αρχίσω να σε υποστηρίζω κάθε φορά που μιλάς γι’ αυτό.
Όχι, δεν βούρκωσα, ένα σκουπιδάκι μπήκε στο μάτι μου.
Κράτησε την υπόσχεσή του και μου στήριξε το project “Υπάρχει Άγιος Βασίλης”. Και τον ευχαριστώ τόσο πολύ που και φέτος θα περιμένω να κοιμηθούν για να τους τυλίξω τα δώρα και να τα βάλω κάτω από το δέντρο για να τα βρουν το πρωί των Χριστουγέννων.
