Η εικόνα του (αυτο)τραυματισμένου στο πρόσωπο Πεπ Γκουαρντιόλα μετά το ισόπαλο ματς με την Φέγενορντ με σόκαρε. Ο τρόπος με τον οποίο “εξήγησε” χαμογελώντας (!;) στον δημοσιογράφο ότι το έκανε μόνος του λέγοντας “θέλω να πληγώνω τον εαυτό μου” ανέβασε ακόμα περισσότερο τον βαθμό της έκπληξης.
Η πορεία της Μάντσεστερ Σίτι πάει από το κακό στο χειρότερο, σε σημείο που ακόμα και εμείς οι μη φίλοι των “Πολιτών” να λέμε “ρε τι έγινε; τι έπαθαν αυτοί;” περισσότερο σε πνεύμα ανησυχίας παρά ικανοποίησης. Φυσικά και βγήκαν φήμες που υποστηρίζουν ότι ο Ισπανός το πήρε πάνω του προκειμένου να αποκρύψει ενδεχόμενο “πλάκωμα” στα αποδυτήρια. Σε καθαρά ανθρώπινο επίπεδο, και αν όντως έχει συμβεί αυτό που δήλωσε ο προπονητής της Σίτι, η είδηση είναι ιδιαίτερα τρομακτική από όλες τις απόψεις. Μπορεί τα σημάδια του Πεπ να προήλθαν από τα -μαζεμένα- νεύρα του και όχι από κάποιο ψυχικό νόσημα, άλλωστε δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε καμία διάγνωση.
Pep Guardiola has reacted to the cuts and scratches on his face following Man City's draw with Feyenoord 🤕 pic.twitter.com/gMN8ZvXFup
— Football on TNT Sports (@footballontnt) November 26, 2024
Παρ’ όλα αυτα, δεν είμαστε ούτε κατά διάνοια σε θέση να φανταστούμε το βάρος της πίεσης που μπορεί να ασκεί η παραμονή σε ένα τόσο υψηλό πόστο.
Δεν έχουμε -όσο κι αν νομίζουμε ότι μπορούμε να έχουμε- την παραμικρή ιδέα πώς είναι η μία μέρα από την καθημερινότητα ενός ανθρώπου παγκοσμίως αναγνωρίσιμου, ο οποίος “εκπροσωπεί” έστω και προσωρινά έναν σύλλογο με πολλούς πιστούς ακόλουθους.
Δεν μπορούμε -και ίσως να ευχαριστούμε τη μοίρα μας γι’ αυτό- να φανταστούμε πώς είναι να βρίσκεσαι σε μια διαδικασία προσωπικής διαχείρησης μιας ήττας/απογοήτευσης/αποκλεισμού/αποτυχίας και να έχεις, σχεδόν κυριολεκτικά, έναν σκασμό (άσχετο) κόσμο να σε βρίζει/αποδοκιμάζει/καταριέται/μειώνει/εξαφανίζει.
Δυστυχώς όλοι όσοι βρίσκονται στον χώρο του αθλητισμού, είτε είναι στον πάγκο είτε στον αγωνιστικό χώρο, στον τάπητα, στο παρκέ, στο ταπί, τα γνωρίζουν πολύ καλά τα προαναφερθέντα.
I was caught off guard with a question at the end of a press conference last night about a scratch which had appeared on my face and explained that a sharp fingernail had accidentally caused this. (1/3)
— PepTeam (@PepTeam) November 27, 2024
Η τοξικότητα των social media
Όταν ο Γιούργκεν Κλοπ αποφάσισε να κλείσει τον κύκλο του στη Λίβερπουλ, είπε ότι έχει “ξεμείνει από ενέργεια”. Την ημέρα του αποχαιρετισμού του στο Άνφιλντ φαινόταν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του κόσμου ο οποίος απολάμβανε την αγάπη και το αντίο του κόσμου. Κάθε μέρα, όλο και πιο πολύ, αντιλαμβανόμαστε το βαθύτερο νόημα αυτής της “έλλειψης ενέργειας”. Εδώ και πολλά χρόνια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη των social media, τα τείχη τoυ αθλητισμού έχουν γεμίσει τοξικότητα. Η τόσο άμεση επαφή των πρωταγωνιστών με τους followers (και ό,τι ακολουθεί αυτούς) περνούν τα πάντα από έναν εξωφρενικό διογκωτικό καθρέφτη. Η διαφορά είναι ότι η αποθέωση έχει πολύ μικρότερη ανθεκτικότητα από τον θυμό και τις κατάρες. Και στο timeline αλλά (κυρίως) και στην ψυχή του αποδέκτη.
Το καλό είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι του αθλητισμού τόσο ενεργών αθλητών όσο εκείνων που έχουν αποσυρθεί, μιλούν για τη σημασία της ψυχικής υγείας, για τα προβλήματα που είχαν περάσει ή περνούν. Στη λίστα να προσθέσουμε και εκείνους που προτιμούν την “απόσυρσή” τους από τα γήπεδα, προκειμένου να προστατεύσουν τον εαυτό και τη ζωή τους.
Το κακό είναι ότι υπάρχει ακόμα πολύς κόσμος που δεν μπορεί να καταλάβει πως η δόξα, η επιτυχία, τα λεφτά, η αναγνωρισιμότητα πολλές φορές συνοδεύεται μην πω παντρεύεται το μη διαχειρίσμο στρες και δυστυχώς αρκετές περισσότερες τα προβλήματα ψυχικής υγείας. Κι αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, τουλάχιστον ας μην το λοιδορούμε.
