Η Μαρία Σάκκαρη και ο Στέφανος Τσιτσιπάς έβαλαν στον παγκόσμιο χάρτη της αντισφαίρισης το ελληνικό τένις και γίνομαι έξαλλη όποτε το ξεχνάμε. Πότε δηλαδή; Όταν η Μαρία χάνει θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη της WTA ή ο Στέφανος Τσιτσιπάς κυκλοφορεί στο Μονακό με Aston Martin.
Μαζί ανεβήκαμε στο Νο 3 του κόσμου με την Μαρία Σάκκαρη; Μαζί κάνουμε προπόνηση με τον Στέφανο Τσιτσιπά; Μαζί τους παίρνουμε τους τίτλους; Μετράμε τα ευρώ που βγάζουν, σχολιάζουμε την τσάντα Dior της Μαρίας… Δηλαδή τους κουτσομπολεύουμε. Και σαν να μην φτάνει αυτό, τους έχουμε «τελειωμένους» που δεν έχουν πάρει ακόμα ένα Grand Slam, την ίδια ώρα που πολλοί που τους σχολιάζουν δεν ξέρουν τι είναι drop shot, πόσα service έχει αυτός που παίζει τένις, σε ποιο γήπεδο πρέπει να πέσει το μπαλάκι μετά το σερβίς, ούτε καν πως μετράνε, για να μην πω για τις διαφορετικές επιφάνειες που παίζεται το παιχνίδι σε όλον τον κόσμο και στο tour όλης της χρονιάς.
Αν δε, πέσει κανείς από το ΤΟΠ 10, ωχουουου, πάει τελείωσε από τενίστας ή τενίστρια! Καλύτερα να σταματήσει… Όπως τώρα δηλαδή που η Μαρία παλεύει μετά τον πρόβλημα στον ώμο της να σταθεί στα πόδια της και στην βαθμολογία. Όταν μια τενίστρια φτάσει να κατακτήσει έναν τίτλο και την επόμενη χρονιά στο ίδιο τουρνουά δεν καταφέρει να το κατακτήσει πάλι, χάνει βαθμούς. Όταν φτάσει στα ημιτελικά, αλλά την επόμενη χρονιά στην ίδια διοργάνωση δεν κάνει το ίδιο αφαιρούνται βαθμοί. Όσο ψηλότερα πας σε ένα τουρνουά, τόσο περισσότερους βαθμούς θα χάσεις αν στο ίδιο της επόμενης χρονιάς αποκλειστείς χαμηλότερα.
Έτσι είναι οι βαθμοί στο ATP και WTA Tour. Στο ανδρικό και γυναικείο πρόγραμμα της κάθε χρονιάς δηλαδή. Σκληρό; Ναι προφανώς, αλλά αυτό είναι. Αν μία χρονιά πας καλά στο Μαϊάμι και την άλλη αποκλειστείς από το πρώτο ματς, θα σου αφαιρεθούν οι βαθμοί. Ίσως κούρασε αυτή η εξήγηση αλλά είναι σημαντικό να την γνωρίζουμε όταν κοιτάμε μόνο πότε ανέβηκε η Μαρία και πότε έπεσε ο Στέφανος στην παγκόσμια κατάταξη βαθμό – βαθμό.
Ναι, να έχουμε υψηλές προσδοκίες από τον Στέφανο Τσιτσιπά και τη Μαρία Σάκκαρη και τους TsitsiBros, αλλά «κάπου ώπα» που λέει και η Μαρία Ζαφειράτου, όταν είναι κι αυτή έξαλλη. Είναι ελληνικές επιτυχίες και καμαρώνουμε, αλλά είναι κυρίως δικές τους. Δικοί τους κόποι, δικές τους προπονήσεις και ιδρώτας. Ναι, να τους σχολιάζουμε. Αλλά το «κράξιμο» για τη θέση στην παγκόσμια κατάταξη, τα ρούχα που φοράνε, τις διακοπές και τους συντρόφους που επιλέγουν είναι δικός τους και μόνο δικός τους λογαριασμός.
Πριν κάνουμε κριτική να γνωρίζουμε πόσες ώρες προπονούνται, τι στερούνται, πόσο ταξιδεύουν κι ότι αυτό δεν είναι τουρισμός, αλλά δεν έχω σπίτι όλο το χρόνο από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο, δεν βλέπω τους φίλους μου ή την οικογένειά μου ή τον σύντροφό μου για καιρό. Είναι ο καθένας μόνος του μέσα στο γήπεδο και την αποτυχία ή την επιτυχία την βιώνει πολύ μόνος ή μόνη της.
Όχι να κοιτάμε μόνο τις επιτυχίες.
Αυτά είχα να πω.
Σχετικά Άρθρα



