Μαρία Ζαφειράτου
Κάποτε, όταν ήμουν μικρή, μου άρεσαν τα «αθλητικά», όπως συνήθιζαν να λένε ό,τι είχε να κάνει με άθλημα.
Μετά, μεγάλωσα και όχι μόνο συνέχισα να τα παρακολουθώ αλλά τα επέλεξα και ως επάγγελμα.
Μετά, μεγάλωσα και όχι μόνο συνέχισα να τα παρακολουθώ αλλά τα επέλεξα και ως επάγγελμα.
Ραδιόφωνο, περιοδικά, τηλεόραση, κάθε μέρα, όλη μέρα με μπάλα, ομάδες, αποτελέσματα, ρεκόρ, τουρνουά.
Κάπου στο ενδιάμεσο εισχώρησα και στα περιοδικά γεύσης.
Κάπου στο ενδιάμεσο εισχώρησα και στα περιοδικά γεύσης.
Θα έλεγε κανείς ότι έμαθα τι είναι το οφσάιντ πολύ πριν μάθω πώς φτιάχνεται η μπεσαμέλ για το παστίτσιο.
Αλλά το έμαθα κι αυτό. Χρειάστηκε να μάθω κι άλλα γιατί έκανα δύο παιδιά τα οποία όχι μόνο ξέρουν από μπάλα, ξέρουν και από φαγητό.
Αλλά το έμαθα κι αυτό. Χρειάστηκε να μάθω κι άλλα γιατί έκανα δύο παιδιά τα οποία όχι μόνο ξέρουν από μπάλα, ξέρουν και από φαγητό.
Έκτοτε, η ζωή μου είναι ανάμεσα σε αγώνες, εκπομπές, δραστηριότητες παιδιών, γραψίματα, παιχνίδια – ένθεν και ένθεν.
Και χωρίς, φυσικά, να σταματώ να μαθαίνω.
Και χωρίς, φυσικά, να σταματώ να μαθαίνω.
